ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ

ΧΕΙΜΩΝΑΝΘΟΣ

Φθινόπωρο στον έρωτα

απόψε ανατέλλει

αρισμαρί και μέλι

μύρισαν τα βουνά

κι εγώ κοιτάζω σιωπηλός

το χώμα το βρεγμένο

σαν κάρβουνο αναμμένο

η ομορφιά πονά.

Φιλί γυρεύω του ουρανού

κι αυτός μου δίνει στάχτη

μα απ΄ της καρδιάς τ΄ αδράχτι

σαν θέλω να κοπείς

σαλεύουν τα πορτόφυλλα

κι η κλειδωνιά γυρίζει

αέρας μου σφυρίζει

αν έρθεις μην αργείς.

Γδύσου και από τα μάτια μου

πάρε νερό και πλύσου

ο χωρισμός θυμήσου

είναι χειμωνανθός

την λύπη την κατοίκησα

σε νύχτα και σε μέρα

σ΄ αφήνω στον αέρα

για να σε βρω στο φως

η αγάπη φόβους και όνειρα

δειπνά προτού ραγίσει

στου πόνου το ξωκλήσι

αγιάζει η ερημιά

κι εγώ μια θλίψη που ζητώ

για να με σημαδέψει

το φως πριν βασιλέψει

θα σ΄ αρνηθώ ξανά.

ΕΝΑ ΓΥΡΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Ένα γύρο το φεγγάρι κι άλλον έναν η ζωή

στέκεσαι γυμνή μπροστά μου,

κάνει ο χρόνος μια ρωγμή

κάνω την φωτιά μου χάδι και στου κρύβω την πληγή

που από τότε που θυμάμαι μου κλειδώνει το κορμί.

Δύο γύρους το φεγγάρι το κορμί μου σε ζητά

απ' τα δάχτυλά μου βγαίνουνε μαχαίρια κοφτερά

μη φοβάσαι είν' για μένα στη φωτιά μου θα καώ

δεν ζητάω δική μου να'σαι, θέλω μόνο να σε δω.

Δέκα χρόνια, δέκα αιώνες λύσεις ψάχνουν να μου βρουν

δε με ξέρεις, μα το ξέρεις πως τα χέρια δεν ξεχνούν

κάτι νύχτες ματωμένες που αδιάφορα περνάν

που τα σώματα διψάνε μα τα μάτια αλλού κοιτάν.

Τρεις φορές θα σε ρωτήσω αν υπήρξε μια φορά

που ήσουν μόνη στο σκοτάδι κι ήμουνα παρηγοριά

τρεις φορές θα σε ρωτήσω πως το χρόνο σταματάς

όταν έρχεσαι τα βράδια και στα μάτια με κοιτάς;