Αγαπημένη Φλέρυ Νταντωνάκη!
Έχεις ακούσει πιο εύθραστη, αισθαντική φωνή; Μμμμ;
Σαν χάδι, σαν χνούδι...

Πέτρα φωτός

Φλέγομαι κι όμως δεν καίγομαι
Θέλω νερό
Και στα μάτια σου
Δεν υπάρχει νερό
Μόνο πέτρα

Κανείς

Ο δρόμος Mακρύς και άδειος δρόμος.
Βαδίζω στο σκοτάδι, σκοντάφτω και πέφτω.
Σηκώνομαι και βαδίζω τυφλός,
τα πόδια μου πατούν στις πέτρες και στα ξεραμένα φύλλα
Κάποιος πίσω μου βαδίζει αυτός
πάνω στις πέτρες και στα φύλλα.
Αν τρέξω, τρέχει κι αυτός.
Γυρίζω κανείς.
Όλα σκοτεινά και άδεια
Γυρίζω και ξαναγυρίζω σε αυτά τα στενά
που δεν βγάζουν πάντα στο δρόμο.
Κανείς δεν με περιμένει,
κανείς δεν ακολουθεί.
Ψάχνω έναν άνθρωπο που σκοντάφτει.
Σηκώνεται μόλις με δει και λέει: κανείς.

Οκτάβιο Παζ

Αν καμιά φορά με πιάσεις να λέω ψέματα

– σταμάτα να σου πω –

μη βιάζεται και με λες ψεύτρα.

Eίναι τώρα που δεν μπορώ να ξεχωρίζω πια

και μπερδεύω που σταματάει τ΄ όνειρο

και που αρχίζει η αλήθεια...

Κ. Γώγου

Ο ΚΟΚΚΟΡΑΣ ΜΑΝΘΟΣ ΑΡΜΠΕΛΙΑΣ

ΚΑΙ ΤΑ ΕΞΑΓΡΙΩΜΕΝΑ ΠΤΗΝΑ!

Εγώ η γαϊτανοφρυδούσα!

Ασπασία Κράλλη

Λυδία Κονιόρδου

ΓΥΡΙΣΜΑΤΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

"Ο ΑΡΣΙΒΑΡΙΣΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ"

ΠΑΣΧΑ ΣΤΗ ΝΙΣΥΡΟ!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ!

ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ

Περιμένω. Σε φουαγιέ θεάτρου.

'Ώσπου v' αρχίσει η παράσταση

βλέπω τι παίζεται πλαγίως

εντός ενυδρείου που διασκεδάζει την αναμονή.
Τετράγωνο περίπου σαν κουτί παπουτσιών

στο νούμερο της υπερβολής.

Σε γωνία σφηνωμένο για να γεύονται διπλή ασφυξία οι τοίχοι.

Μικρά ψαράκια όσο το χρυσαφί του ήλιου επάνω σε χρυσόμυγας

ξεριζωμένο βόμβοτρέχουν πανικόβλητα.

Σκυλόψαρο τζάμι τά κυνηγά.

Νάνος βυθός.

Τον γαργαλάει εύκολαμε τα κοντά της δαχτυλάκια η επιφάνεια.
Συνθλίβεται η πλεύση συχνάστις συμπληγάδες πέτρες-χαλίκι

εύρημα στεριανό.

Κάθε τόσο αγωγός κρυμμένος στέλνει βίαιο αέρα

φουρτουνιάζει κάπως η ανία

φύκια ξεμαλλιάζονται με πλαστικόνολοφυρμό.

Για λίγο καταποντίζεται η ορατότης.

Ώσπου μισοπνιγμένη την τραβάνε κατά πάνω

κάτι φυσαλίδες οξυγόνου μικρές σαν καρφίτσας κεφαλάκι

που βγαίνουν από των ματιών μου τη λιγοστή φιάλη.
Τι λυπάσαι;

Χρυσόψαρα είναι ούτε που γνώρισαν θάλασσα ποτέ τους.
Και μείς πόσο τάχα γνωρίσαμε;

Κι όμως το νοσταλγούμε αυτό το διόλου."

Κική Δημουλά

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

Αυτός που αγαπώ

μου είπε ότι με χρειάζεται.

Γι΄ αυτό, προσέχω τον εαυτό μου

βαδίζω με προφύλαξη

και φοβάμαι κάθε στάλα βροχής

μηδά και με σκοτώσει...

Λοιπόν;Τί λες;

Αχ! Έλλη...

"Θεωρώ το θέατρο την κορυφαία μορφή τέχνης,

τον πιο άμεσο τρόπο για να μοιραστεί

ένας άνθρωπος με έναν άλλον άνθρωπο

την ουσία του τι σημαίνει τελικά να είσαι άνθρωπος."

Οσκαρ Ουάιλντ

27 Μαρτίου

Παγκόσμια Μέρα Θεάτρου

Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (ΔΙΘ). Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα. Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΙΘ επιλέγει κάθε φορά μία διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μία χώρα-μέλος για να γράψει το μήνυμα το οποίο διαβάζεται σε όλα τα Θέατρα και μεταδίδεται από τα ΜΜΕ σε όλον τον κόσμο.

Κατά καιρούς μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει οι: Ζαν Κοκτώ, Aρθουρ Μίλερ, Λόρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρό, Πίτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν κ.ά.

Φέτος το μήνυμα έγραψε o Μεξικάνος συγγραφέας Βίκτωρ Ούγκο Ράσκον Μπάντα.

(Απόσπασμα μηνύματος)

-Το Θέατρο κινείται, φωτίζει, προκαλεί ανησυχία, ταράζει, εξυψώνει το πνεύμα,αποκαλύπτει, προκαλεί και αθετεί συμβάσεις. Πρόκειται για μια συζήτηση με την κοινωνία.

-Το Θέατρο είναι η πρώτη τέχνη που αντιμετωπίζει το κενό, τις σκιές και τη σιωπή για να κάνει τις λέξεις, την κίνηση, το φωτισμό και τη ζωή να αναδυθούν.

-Το Θέατρο είναι ένα ζωντανό πλάσμα που καταστρέφει τον εαυτό του όταν δημιουργείται, όμως πάντα ξεπροβάλλει μέσα από τις στάχτες. Είναι μια μαγική επικοινωνία όπου όλοι οι άνθρωποι δίνουν και παίρνουν κάτι το οποίο τους μεταμορφώνει.

-Το Θέατρο αντανακλά το υπαρξιακό άγχος του ανθρώπινου είδους και ξεδιαλύνει την ανθρώπινη κατάσταση. Δεν είναι οι δημιουργοί του που μιλούν μέσα από το Θέατρο, αλλά η κοινωνία της κάθε εποχής.

-Το Θέατρο έχει ορατούς εχθρούς, την έλλειψη της καλλιτεχνικής παιδείας στην παιδική ηλικία που εμποδίζει την ανακάλυψη και την απόλαυσή του, τη φτώχεια που εισβάλλει στον κόσμο, κρατώντας το κοινό μακριά, καθώς και την αδιαφορία και την ολιγωρία των κυβερνήσεων που θα έπρεπε να το προωθούν.

-Θεοί και άνθρωποι συνήθιζαν να μιλούν ο ένας στον άλλο επί σκηνής, όμως τώρα οι άνθρωποι μιλούν με άλλους ανθρώπους. Επομένως, το Θέατρο θα πρέπει να γίνει πιο σπουδαίο και καλύτερο από την ίδια τη ζωή.

-Το Θέατρο είναι μια πράξη πίστης στην αξία μια σοφής λέξης σε ένα παράλογο κόσμο. Είναι μια επίδειξη πίστης σε ανθρώπινα όντα που είναι υπεύθυνα για το πεπρωμένο τους. Θα πρέπει να βιώσουμε το Θέατρο για να καταλάβουμε τι συμβαίνει σε μας, να μεταγγίσουμε τον πόνο και τα βάσανα που υπάρχουν γύρω μας, αλλά και να ξεκλέψουμε μια αχτίδα ελπίδας μέσα στο χάος και τον εφιάλτη της καθημερινής ζωή μας.

Ζήτω οι πρωτεργάτες της τελετουργίας του Θεάτρου! Ζήτω το Θέατρο!

ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ KAΠΟΙΟΥΣ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Στην Ελλάδα οι γκέι, οι λεσβίες και οι τρανσέξουαλ γνωρίζουν από διακρίσεις.

Τις αντιμετωπίζουν καθημερινά στην οικογένεια, την κοινωνική ζωή και τον επαγγελματικό στίβο.

Καμιά φορά όμως φτάνει μια σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου το Υπουργείο Δικαιοσύνης ετοιμάζεται να καθιερώσει ένα "συμβόλαιο συμβίωσης" ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τα ετερόφυλα ζευγάρια.

Δεν θεωρούμε ότι ένα απλό "συμβόλαιο" μπορεί να λύσει τα ζητήματα των ζευγαριών ίδιου φύλου, ούτε να εξασφαλίσει την ισότιμη μεταχείρισή τους.

Πιστεύουμε όμως ότι η προτεινόμενη διάκριση είναι κατάφωρα αντίθετη τόσο με το ελληνικό Σύνταγμα όσο και με τις ευρωπαϊκές συνθήκες για τα δικαιώματα του ανθρώπου.

Πόσο μάλλον όταν 18 ευρωπαϊκές χώρες ήδη παρέχουν νομική κατοχύρωση στα ζευγάρια ίδιου φύλου.

Σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας είναι να ενημερωθούν σχετικά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιστοσελίδες και ιστολόγια σε όλο τον κόσμο.

Αυτό που ζητάμε είναι ίσα δικαιώματα για όλους. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

Αυτή τη φορά δεν θα μείνουμε σιωπηλοί.

Αυτή τη φορά δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ

In Greece gays, lesbians and transexuals know about discrimination.

They face it daily from their families, in their social lives and in the professional field.

But sometimes, all it takes is a single straw to break the camel's back.

According to press reports, the greek government is preparing to introduce a domestic partnership "contract" EXCLUSIVELY for unmarried heterosexual couples.

We do not believe that a mere "contract" can resolve the issues same-sex couples face or ensure their fair treatment under the law.

However this discriminatory proposal is a direct contravention of the greek Constitution, as well as european human rights treaties.

Especially since same-sex couples already enjoy legal rights in 18 european nations.

The aim of this intervention is to make sure that european institutions, human rights organisations, websites and weblogs from around the world learn about these proposals.

What we ask for is equal rights for all. Nothing more and nothing less.

This time around we will not sit idly by.

This time around we will not keep silent.

GREEK BLOGGERS AGAINST DISCRIMINATION

Μύρισε Άνοιξη!

Με αφορμή την χθεσινή εκπομπή των "Πρωταγωνιστών"

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΙΚΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (απόσπασμα)

Το Κορμί και το Σαράκι

το φιλί ενώνει πιο πολύ από το κορμί
για αυτό το αποφεύγουνοι πιο πολλοί.

το γατί μου δε χορταίνει μόνο με χάδια
θέλει και φαΐ
το κορμί μου δε χορταίνει μόνο με φαΐ
θέλει και χάδια.

απ' όλα τα αφηρημένα ουσιαστικά
πειράζει να εξαιρέσουμε τη μοναξιά;

κάθε φορά που νομίζω πώς σ' έχω στο χέρι
βλέπω πόσο ο ερωτάς είναι αχειροποίητος.

έχτισα τον παράδεισό μου
με τα υλικά της κόλασής σου.

και τι δεν κάνατε για να με θάψετε
όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος.

η νύχτα με οδήγησε σε αυτούς τους δρόμους;
ή αυτοί οι δρόμοι με οδήγησαν στη νύχτα;

για το πέτσινο σακάκι σου
που σε κάνει τόσο ωραίο
έχασε τη ζωή του ένα ζώο
και κοντεύω να τη χάσω κι εγώ.

Επικίνδυνη Μοναξιά

Όταν τις νύχτες τριγυρνώ στη μοναξιά μου,
ψάχνω μεσ' σε χιλιάδες πρόσωπα
να βρω εκείνο το τρεμούλιασμα
στην άκρη του ματιού σου.
Αν έστω κι ένας μόνο απηχούσε
κάτι από τη δική σου ομορφιά,
θα του έλεγα:
-«Λοιπόν, τί περιμένεις;
με τα καρφιά των παπουτσιών σου κάρφωσέ με».
και δε θα καρτερούσα πια γλυκό φιλί
ούτε μία τρυφερή περίπτυξη.

Αναστολή

Ό,τι ονειρεύτηκα τόσα και τόσα βράδια,
ό,τι πεθύμησα με τόση αλλοφροσύνη,
ό,τι σχεδίασα με τόσο πυρετό,
μόλις σε δω, γλυκιά μου εξουθένωση,
στα μάτια και τα χείλη τα αναστέλλω,
για μία στιγμή πιο απελπισμένη το αναβάλλω,
γιατί μονάχα όταν τα χέρια μου σε χάνουν,
η πονεμένη φαντασία μου σε κερδίζει.


Με κατάνυξη

Έλα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά.
Να σου δώσω απόγνωση, να μην είσαι ζώο,
να μου δώσεις δύναμη, να μην είμαι ράκος.
Να σου δώσω συντριβή, να μην είσαι μούτρο,
να μου δώσεις χόβολη, να μην ξεπαγιάσω.
Κι υστερα να πέσω με κατάνυξη στα πόδια σου,
για να μάθεις πια να μην κλωτσάς.

ΝΟΣΤΑΛΓΩ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...

"Μίλα.

Πες κάτι, οτιδήποτε.

Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.

Διάλεξε έστω κάποια λέξη, που να σε δένει πιο σφιχτά με την αοριστία.

Πες: ''άδικα'', ''δέντρο'', ''γυμνό''.

Πες : ''θα δούμε'',

''αστάθμητο'',

''βάρος''.

Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται μια σύντομη,

άδετη, ζωή με τη φωνή σου.

Μίλα.

Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.

Εκεί που τελειώνουμε εμείς αρχίζει η θάλασσα.

Πες κάτι.

Πες ''κύμα'', που δε στέκεται.

Πες ''βάρκα'', που βουλιάζει αν την παραφορτώσεις με προθέσεις.

Πες ''στιγμή'', που φωνάζει βοήθεια ότι πνίγεται, μην την σώζεις,

Πες ''δεν άκουσα''.

Μίλα.

Οι λέξεις έχουν έχθρες μεταξύ τους,

έχουν τους ανταγωνισμούς:

αν κάποια απ' αυτές σ'αιχμαλωτίσει, σ' ελευθερώνει άλλη.

Τράβα μια λέξη απ' τη νύχτα στην τύχη.

Ολόκληρη νύχτα στην τύχη.

Μη λες ''ολόκληρη'', πες ''ελάχιστη'', που σ'αφήνει να φύγεις.

Ελάχιστη αίσθηση, λύπη ολόκληρη δική μου.

Ολόκληρη νύχτα.

Μίλα.

Πες ''αστέρι'', που σβήνει.

Δε λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη.

Πες ''πέτρα'', που είναι άσπαστη λέξη.

Έτσι, ίσα - ίσα, να βάλω έναν τίτλο σ' αυτή τη βόλτα την παραθαλάσσια."

Μιάουυυ...

ΜΠΛΕΞΙΜΟ...

ΦΡΙΝΤΑ/ΦΡΙΝΤΑ (Με το βλέμμα της Φρίντας)

Ένας ζωντανός πίνακας η παράσταση...
Πολλοί πίνακες ξεπηδούν από μέσα της.
Ένας καμβάς η ίδια που ξεχειλίζει Μεξικό,
χρώματα, αρώματα, πόνο, μουσική.
Το μυρίζεις από την πρώτη κιόλας στιγμή,
στο μικρό φουαγιέ ακόμη,
η ατμόσφαιρα χρωματιστή,
χωρίς να είναι παραπάνω φολκλόρ από όσο χρειάζεται.
Πρώτη εικόνα, οι δύο "Φρίντες"...
Η μία Φρίντα σε καλωσορίζει, η άλλη κείτεται νεκρή.
Το θέμα της διπλής διάστασης-οντότητας του ανθρώπου
κυριαρχεί στα έργα
και τη ζωή της σπουδαίας ζωγράφου.
Μέσα της αντιπαλεύουν η ζώη και ο θάνατος, η χαρά και ο πόνος,
έρωτας και το μίσος, το θηλυκό και το αρσενικό.
Μου άρεσε η παράσταση...
οι ερμηνείες, η σκηνοθεσία,η σκηνογραφία, η μουσική.
Είχε φρεσκάδα, είχε μεράκι, πάθος.

(φωτογραφία από το φουαγιέ)

(φωτογραφία από την παράσταση)

Τι ανεβάζουμε φέτος;

Συλλογιέμαι...πότε θα κάνει ευτυχία;

tHIRSTY for LovE

Hungry FoR aRT

ΝΙΣΥΡΟΣ 2007-ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ

ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ

Η ΤΑΙΝΙΑ:

"Ο ΑΡΣΙΒΑΡΙΣΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ"

VLADO VOLIM TE...

Παιδιά μου...σας αγαπάω πολύ.

Σας το έχω πει ποτέ;

Θαυμάζω το ήθος, το ταλέντο, τις χάρες σας!

Πόσο περήφανη είμαι για σας παιδιά μου!

Ζαν Ζενέ
Ο σκοινοβάτης

"... Γιατί τάχα να χορέψεις απόψε;
Να χοροπηδάς σ' ένα σκοινί οχτώ μέτρα από το έδαφος,
κάτω απ' το φως των προβολέων;
Για να βρεις τον εαυτό σου.
Κυνηγός μαζί και θήραμα,
απόψε εκθέτεις τον εαυτό σου,
τον εαυτό σου που δραπετεύει και τον καταδιώκεις.
Που βρισκόσουν λοιπόν προτού εμφανιστείς στην σκηνή;
Σκυθρωπός, κατακερματισμένος στις καθημερινές σου χειρονομίες,
ήσουν ανύπαρκτος.
Στο φώς νοιώθεις την ανάγκη να ανασυνταχτείς.
Κάθε βράδυ, για τον εαυτό σου και μόνο,
θα τρέχεις πάνω στο σχοινί, θα συστρέφεσαι,
θα στρεβλώνεις τα μέλη σου αναζητώντας την αρμονική ύπαρξη
που σκόρπισε και χάθηκε στο πλήθος των οικείων χειρονομιών,
όταν δένεις το παπούτσι σου, σκουπίζεις τη μύτη σου,
ξύνεσαι, αγοράζεις σαπούνι...
Αλλά τον εαυτό σου τον πλησιάζεις και τον συλλαμβάνεις
μόνο μια στιγμή,
πάντα σε τούτη τη θανάσιμη, λευκή μοναξιά..."

ΚΑΡΟΛΟΣ ΚΟΥΝ

"Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας, για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας. Το κοινό που μας παρακολουθεί και όλοι μαζί, να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας."

"Δεν μπορεί να υπάρξει γνήσια έκφραση που να δημιουργεί θεατρική μαγεία αν δεν ερεθιστούν, αν δεν ηλεκτριστούν η ευαισθησία και οι αισθήσεις."

ΣΤΑΝΙΣΛΑΦΣΚΙ

"...κάθε δράση στο θέατρο πρέπει να έχει κάποια εσωτερική δικαιολογία και συνέπεια, να είναι λογική και πραγματική"
"... θ' αντλείτε προπάντος από τις δικές σας εντυπώσεις, αισθήματα κι εμπειρίες. Θα παίρνετε όμως ακόμη υλικό απ' τη ζωή τριγύρω σας, την πραγματική και την φανταστική, από τις αναμνήσεις σας, απ' τα βιβλία, την τέχνη, την επιστήμη και κάθε λογής μάθηση, από τις εφημερίδες, τα μουσεία και πάνω απ' όλα από την επικοινωνία σας με τους άλλους ανθρώπους. Κάθε άνθρωπος που είναι αληθινά καλλιτέχνης, επιθυμεί να πλάσει μέσα του μια άλλη ζωή, βαθύτερη και με περισσότερο ενδιαφέρον απ' αυτή που τον περιζώνει στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ"

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

"Ο ηθοποιός δεν κλείνει την πόρτα σε καμιά χαρά και σε καμιά λύπη, τα συναισθήματα αυτά τα χρειάζεται στη δουλειά του, διότι πρώτο του μέλημα είναι να επιδιώκει να παραμείνει άνθρωπος."

Καθώς θα φεύγεις
θα σ’ ακολουθώ
κι
ένα
ένα
πίσω σου
θα ρίχνω
τα ποιήματά μου
στους τέσσερις ανέμους
σκορπώντας
όλα τα υπάρχοντά μου.

Ποτέ δε σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ.

Ποτέ δε σε είχα αγαπήσει τόσο πολύ,

όπως εκείνο το δείλι που σε άφησα

με κατάπιε το βαθυγάλαζο δάσος,

ψυχή μου,
που πάνω του,

στα δυτικά,

κρέμονταν κιόλας

χλωμά τα άστρα.

Σ’ ευχαριστώ

που μου μαλάκωσες την καρδιά,

που αφουγκράστηκες την ανάσα

της αγωνίας μου,

που προσέγγισες τον ιριδισμό

της ψυχής μου,

που είσαι αυτός που είσαι

και μεταλαμπαδεύομαι

σωστά και ακέραια,

για όλα τούτα τα ειπωμένα,
για όλα τούτα τα ανείπωτα.

Σ’ ευχαριστώ.

Βαζίλη μου.

Αγαπημένε μας δάσκαλε,

ό,τι κι αν πούμε για σένα είναι λίγο. Πώς να μιλήσουμε για τις χάρες σου τις τόσες σε ανθρώπους που δεν είχαν την τιμή να σε γνωρίσουν;

Βασίλη μας ήσουν για μας, όχι-όχι…είσαι και θα είσαι για μας, ο άνθρωπος που έδωσε νόημα στις ζωές μας. Μας μίλησες για το Θέατρο, για ανθρώπους, έργα και οράματα…με πόσο πάθος μας μίλησες! Είσαι αυτός που μας προίκισε, μας άνοιξες τα μάτια και τα φτερά. Και συ άνοιξες τα χέρια σου και μας χώρεσες όλους στην αγκαλιά σου. Είμαστε τυχεροί άνθρωποι που βρέθηκες στο δρόμο μας. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τις ζωές μας χωρίς την δική σου φωτεινή παρουσία. Το ξέρεις. Ακόμα και αν δεν προλάβαμε να στο πούμε, το ξέρεις. Έβλεπες στα μάτια μας την αγάπη να ξεχειλίζει. Έτσι δεν είναι;
Τώρα Βασίλη μας, μείναμε μόνοι. Ορφανοί…Αδέρφια χωρίς πατέρα. Χωρίς παρηγοριά.

Τα λόγια δεν φτάνουν να μετρήσουν τον πόνο. Όμως μαζί με τον πόνο τον αβάσταχτο φωλιάζει μέσα μας και το πείσμα, πείσμα να συνεχίσουμε να παλεύουμε για το δικό σου το όνειρο. Είναι υπόσχεση αυτή. Θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε, να διεκδικούμε, να μεταφέρουμε τις γνώσεις σου και το όραμα σου! Θα μιλάμε για σένα και τις ατέλειωτες ιστορίες μας και θα χαμογελάμε! Σε σένα δεν ταίριαζε η θλίψη. Ακόμη και στα δύσκολα το χιούμορ σου και αυτή η απαράμιλλη αισιοδοξία σου δεν έλλειψε ποτέ.
Έτσι μας ξεγέλασες εκείνες τις τελευταίες στιγμές και πιστέψαμε σ’ένα θαύμα.

Η τελευταία σου παράσταση! Και ήταν σαν να περίμενες να δώσουμε και εμείς την τελευταία δική μας για να μας αποχαιρετήσεις.
Χαμογελάς τώρα;

Βρήκες τον αγαπημένο σου φίλο εκεί ψηλά και μαζί τώρα αναπολείτε ε;

Καζαντζάκης και Ζορμπάς, Δον Κιχώτης και Σάντσο,

Βασίλης και Νίκος...

Θα ζείτε για πάντα στις καρδιές μας. Αιωνία σας η μνήμη…

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ...

"ΑΜΛΕΤ Ο Β΄"

BACKSTAGE