Ποτέ στ' αλήθεια

δεν το 'μαθα τι είναι τα ποιήματα ....

Πολλοί τα βαλσαμώνουν ως μηνύματα.

Εγώ τα λέω ενθύμια φρίκης.

(Νίκος Καρούζος)

ΘΑ ‘ΡΘΕΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

«Θα’ ρθει μια μέρα

που δε θα’ χουμε πια τίποτα να πούμε.

Θα καθόμαστε απέναντι

και θα κοιταζόμαστε στα μάτια.

Η σιωπή μου θα λέει :

'Πόσο είσαι όμορφη!'

Μα δε θα βρίσκω άλλο τρόπο να στο πω.

Θα ταξιδέψουμε κάπου,

έτσι, από ανία

Ή για να πούμε πως κι εμείς ταξιδέψαμε.

Ο κόσμος ψάχνει σ’ όλη του τη ζωή

να βρει τον έρωτα,

μα δε βρίσκει τίποτα.

Σκέφτομαι συχνά πως η ζωή μας

είναι τόσο μικρή

που δεν αξίζει καν να την αρχίσει κανείς.

Καπνίσαμε -θυμήσου- ατέλειωτα τσιγάρα...

Συζητώντας ένα βράδυ

-ξεχνώ πάνω σε τι-

και είναι κρίμα

γιατί ήταν τόσο μα τόσο ενδιαφέρον.

Μια μέρα, ας ήτανε να φύγω μακριά σου,

Αλλά κι εκεί θα’ ρθείς και θα με ζητήσεις.

Δε μπορεί, Θεέ μου, να φύγει κανείς ποτέ μοναχός του…»

Μανώλης Αναγνωστάκης