Ανοιξε της νυχτός τις πόρτες.

Κρεμασμένη την καρδιά μου θε να βρεις,

μέσα στο μυρωμένο του έρωτα ερμάρι,

ανάμεσα στης αυγής τα ρόδινα φουστάνια κρεμασμένη,

απ΄το σκόρο φαγωμένη,

και απ΄τη λέρα των ετών.

Δίχως ρούχα κρεμασμένη.

Από την ελπίδα ξέφλουδη,

σε πλουσιοπάροχα όνειρα...

η καρδιά μου ζει ακόμα.

Joyce Mansour