ΣΥΡΤΑΡΙΑ ΜΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ;

Μέσα μου έχω ένα ατακτοποίητο συρτάρι,όλα άνω-κάτω. Δεν ξέρω πια πως να πράξω,πως να συμπεριφερθώ αλλά το πρόβλημα είναι πως δεν ξέρω πως νιώθω...πρέπει να κάνω κάτι γι'αυτο,δεν αντέχω άλλο την ακαταστασία μου.Θέλω να είμαι χρήσιμη και αποτελεσματική.Θα βάλω πρόγραμμα,τάξη.Αλλού τα άχρηστα,αλλού τα χρήσιμα.Ξεκινάω. με τα παλιά...Θυμήθηκα ένα τραγούδι! " Όλο το σώμα μου συρτάρια κι όλα ανοιχτά στα όριά τους, κομμάτια οι νύχτες κεχριμπάρια,πολλές ζωές, πολλούς θανάτους...Σπρώχτε με πίσω στη ζωή, κάθε συρτάρι και πληγή-σιγύρισέ με...Κρατάω στα δόντια μυστικά δε θέλω χέρια βιαστικά-καθάρισέ με..." Όλη η ζωή μου τραγούδια.Τραγούδι για τη χαρά,τραγούδι για τη λύπη,τη βλακεία,τον χωρισμό,το θυμό,την πίκρα...Μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι;Ωχ! και άλλο τραγούδι! "Απόψε το τραγόυδι θα γίνει αγκαλιά που θα χωράει εσένα και ας είσαι μακρυά..."Για να καταλάβεις το μέγεθος της παραφροσύνης μου...γράφω μηνύματα,κατεβατά ολόκληρα και τα αποθηκεύω στα "πρόχειρα".Μηνύματα που έχουν αποστολέα πάντα εσένα.Άλλωτε τρυφερά,άλλωτε θυμωμένα.Ελέγχω τις αντοχές μου...δεν θα τα λάβεις ποτέ αυτά τα μηνύματα,αυτός είναι ο στόχος.Τελευταίο μήνυμα...Χα! Τραγούδι..."Τι φοβήθηκες ψυχή μου; Που θα μείνω μοναχή μου ή το δρόμο που θα ταξιδέψω; Έχω τόσο πόνο ακομά να ξοδέψω,έχω και τα λάθη μου μαζί μου..."