Να μιλάς!
Κάθε λόγος μας μοιάζει κρεμασμένος στο τσιγκέλι που κρεμάνε τα σφαχτά.
Εκδορά.
Ματωμένα ρούχα,
σπλάχνα πεταμένα στη γωνιά
κι η καρδιά στα χέρια τα σκληρά τα ανίδεα, σπαρταρά.
Εκφορά.
Να μιλάς!
Για όσα μας πονάνε, για όσα μας φέρνουν πιο κοντά.
Για όσα είχες πιστέψει κι όμως τα έριξες όλα στη φωτιά.