ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ
Θα ναι πρωί την ώρα που φεύγω από το σπίτι.
Ανακοπή στο πεζοδρόμιο.
Στην κλίνη ενός ιδρύματος.
Διαδοχική αποσύνθεση σε αργό γύρισμα.
Μπροστά σε ξένο κόσμο;
Θα με κοιτούν και θα ντρέπομαι... που πεθαίνω.
Κουκκίδα στο ύπαιθρο.
Μόνος, σαν το σκυλί στ’ αμπέλι.
Από ατύχημα. Υπερβολική ταχύτητα ζωής.
Nύχτα, στην προέκταση του εφιάλτη.
Σε βαθύτατο γήρας. Στο άνθος της ηλικίας.
Εν μέσω φρικτών πόνων;
Προγραμματισμένα: έχει δυο μήνες.
Αναπάντεχα: στη μέση μιας δουλειάς.
Ή ενός ποιήματος. Μια στιγμή που νιώθεις καλά.
Από πτώση μαρμάρου.
Από βόμβα (τυχαία χτυπήθηκε αθώος περαστικός).
Από τον δευτερο σπασμό, την ώρα της εκσπερμάτωσης.
Από τέτανο (η ξεχασμένη αμυχή).
Από εγκλωβισμένη ένοχή.
Από λάθος.
Από πάθος.
Από πνιγμό, σε ελάχιστο βάθος.
Θα ναι πρωί την ώρα που φεύγω από το σπίτι.
Ανακοπή στο πεζοδρόμιο.
Στην κλίνη ενός ιδρύματος.
Διαδοχική αποσύνθεση σε αργό γύρισμα.
Μπροστά σε ξένο κόσμο;
Θα με κοιτούν και θα ντρέπομαι... που πεθαίνω.
Κουκκίδα στο ύπαιθρο.
Μόνος, σαν το σκυλί στ’ αμπέλι.
Από ατύχημα. Υπερβολική ταχύτητα ζωής.
Nύχτα, στην προέκταση του εφιάλτη.
Σε βαθύτατο γήρας. Στο άνθος της ηλικίας.
Εν μέσω φρικτών πόνων;
Προγραμματισμένα: έχει δυο μήνες.
Αναπάντεχα: στη μέση μιας δουλειάς.
Ή ενός ποιήματος. Μια στιγμή που νιώθεις καλά.
Από πτώση μαρμάρου.
Από βόμβα (τυχαία χτυπήθηκε αθώος περαστικός).
Από τον δευτερο σπασμό, την ώρα της εκσπερμάτωσης.
Από τέτανο (η ξεχασμένη αμυχή).
Από εγκλωβισμένη ένοχή.
Από λάθος.
Από πάθος.
Από πνιγμό, σε ελάχιστο βάθος.
1 Comments:
Στο θάνατο δυστυχώς όλοι μόνοι μας είμαστε……
Και όπως είπε και ο Woody Alen δεν θέλω να μείνω αθάνατος λόγο των έργων μου, θέλω να μείνω αθάνατος απλά μη πεθαίνοντας (κάπως έτσι… )
Post a Comment
<< Home